Kategori: SON BASKI

Son Baskı ailesi olarak derin bir üzüntü içerisindeyiz. İnternet sitemizin kuruluşundan bu yana altyapı çalışmalarını üstlenen, görünmeyeni görünür kılan, arka planda sessizce ama özveriyle çalışan kıymetli web yöneticimiz Levent Erdoğan’ı 57 yaşında kaybettik. Disiplinli yapısı, derin düşünce tarzı ve teknik becerisiyle tanınan Levent Erdoğan, yalnızca bir web yöneticisi değil; dijital çağın içinde kalmayı seçmiş, emeğini görünmeden sunmuş bir gönül insanıydı. Levent Erdoğan yalnızca teknik bir sorumluluk üstlenmedi; aynı zamanda Son Baskı’nın dijital ruhunu oluşturan, bize düşüncelerimizi özgürce ifade etme zemini sağlayan nadir insanlardan biriydi. Her satırın ardında, her sayfa yüklenişinde,…

Yağmurdan sonra gecenin karanlığını delip üzerindeki sis bulutlarını silkeleyen, aydınlık ışığını dünyaya gülümseyerek saçan dolunayı hayranlıkla seyrettim. Gönlümün derinliklerine işleyen ışık huzmesinin, en kıymetli zamanımın kapılarını açmasına şaşırmıştım. Ancak yaş almanın olgunluğuyla kendime doğru bakmayı öğrendiğim ilk adımın anısıyla karşılaşmayı hiç beklemiyordum. Goethe’nin “İnsan kendini yalnızca insanda tanır” sözüne tam da denk gelen bir hikâyem canlanıverdi zihnimde. Ortaokul son sınıf bitirme sınavlarına girmeme az bir zaman vardı. Kaç yıl olduğunu tam olarak söyleyemesem de ölüm haberini alalı epey oldu. Ailede herkesin sevip saydığı bir eniştemiz vardı. Diyarbakırlı bir ağa çocuğu…

Başlıktaki Ali’den başlamalı söze önce. Son Baskı’nın ağabeyi, kurucu ekibinde yer alan, 20’nci yıl buluşmamıza İstanbul’dan katılan Cuma Erdoğan’ın oğlu Ali’den… Kurucumuz ve ilk editörümüz İsmail Güneş, 26 Ekim akşamındaki 20’nci yaş günü pastasını keserken geçen onca zamanı birkaç sözle özetledi. Dedi ki: “Son Baskı’nın ilk yazarlarındandır Cuma Erdoğan… Cuma Ağabey, o dönem Ali’sini bekliyor, ilk yazıları da doğacak çocuğu Ali’ye mektuplar… Ve bugün o çocuk bir tıp öğrencisi…” Kıyıdan köşeden hepimizin hayatına dokunan, yaşantımızın bir parçası haline getirdiğimiz Son Baskı’nın 20 yıllık özeti belki de… Doğacak çocuğa yazılan mektuplar…

1 yıl ne de çabuk geçti… 5 Ocak 2004 tarihinde yayın hayatına başlayan bir sanal dergi için geride bıraktığı 17 yıldan yalnızca biri belki ama bizler için oldukça önemli. Son Baskı olarak yayın hayatımıza 5 yıl ara vermiş, 2020’nin 5 Ocak’ında yeniden merhaba demiştik yazı dostlarına. Attila İlhan’ın “Ayrılık da sevdaya dâhil” dediği şiirinde olduğu gibi, ayrı kaldığımız yılları da sevdamıza dâhil etmiştik. Hiçbir şey eksiltmeden, kaldığımız yerden devam etmiştik. Şimdi yine devam ediyoruz ve hep devam edeceğiz. FIRTINADA SIĞINDIĞIMIZ BİR LİMAN 2019’un Kasım’ında, pastırma yazının yeni bittiği bir Adana akşamında…

Yazı masamın üzeri ne zamandır dağınık, karışık. Notlar aldığım kâğıtlar, içlerine gazete kupürleri koyduğum ajandalar, ses kayıt cihazları, fotoğraf makinesi, kalemler, kartvizitler, dosyalar, ekonomi ve edebiyat dergileri, kitaplar… Ne zamandır duruyorlar öylece. Biriktiler. Birikiyorlar. Kitaplığımı daha geçen aylarda düzenledim. Onlar da ne zamandır dağınık ve karışıktı. Önce hepsini yan odaya taşıdım, rafları boşalttım ve ardından edebiyattan politikaya, felsefeden ekonomiye sınıflayarak bir düzene soktum yeniden. Şimdi daha derli toplular. Masama bakıyorum yeniden. Hâlâ dağınık. Çok karışık. İSTİNYE BALIKÇISI’NDA BİR KASIM AKŞAMI Kasım ayının üçüncü ve son dönemeci. İsmail Güneş, Cemal Demircioğlu,…